Yıl 1947, Ortaokul birinci sınıftayız. Dersimiz TARİH, öğretmenimiz Osmanlının son Dahiliye Nazırı, görmüş geçirmiş Raşit Erer.
O zamanlar ne oluyor, ne politikalar dönüyorsa radyoda (tek radyo) ve yayınlanan birkaç günlük gazetede habire; “ÇİN ELDEN GİDİYOR” teranesi! Bizler, o yaşlarda Çin’in adını bile yeni duymuşuz, yerini bilenimiz çok az. Raşit hoca sağ elini öne uzattı, şöyle avcunun içine bir baktı, sizler de ellerinizi açıp içine bir bakın bakalım Çin orada mı dedi. Ellerimizi açıp baktık, bir şey yok. Yahu, dedi Çin kimin elinde ki gidiyor? (Meğer, Çin kominist rejime doğru kayıyormuş)
Gelelim bu günlere; Suriye’yi biliyoruz da, “Cerablus, Membiç, Rakka, El-Bab dendikçe, oralar da neresi demeye kalmadan, şehitler gelmeye başladı. Ne işimiz varsa, askerimiz oralarda savaşırmış! Hani, kimsenin toprağında gözümüz yoktu! Meğer, (can ciğer aile dostu) zalim Esad’ın hükümranlığına son vermek için Suriye’deymişiz! Ertesi gün ise “dünkü sözlerim şakaydı şaka”!!! Eeee…..şaka maka da işimiz ne orada bir de onu anlatsalar. Kalın sağlıcakla. Osman ŞAPCI
OLTAYA TAKILANLAR
Şimdi de hangi şehir daha çok “dolar” hangisi daha çok “TL” biriktiriyor yarışı başladı! Hangi şehirin daha çok “protestolu borç senedi” biriktirdiği araştıran hiç yok ! O.Ş.
