Çocukluğum zamanında,”konu-komşu” diye bir mefhum vardı. Akşamları komşuya ziyarete gidilir, ev sahibi de imkânları kadar ikramda bulunur, yenir – içilir sohbet edilirdi. Ne zaman TV evlere girmeye başladı, akşam ziyaretleri önce TV olan evlere kaymaya başladı. O alet her eve girdikten sonra ise “konu – komşu”luk bitti, kimse kimseye gitmez oldu.
Şimdi ise, şu “akıllı cep telefonları” çıktıktan sonra, evde bile insanlar birbiriyle konuşmaz, ellerindeki o aletten gözlerini ayırmaz, kendilerini unutur oldular. Eskiler boşuna dememişler, “Medeniyet dediğin tek dişi kalmış canavar” diye. Medeniyet, insanın insanlığı unutturuyor, insanları birer robota çeviriyor. Kalın sağlıcakla.
Osman ŞAPCI
NİÇİN…KİMDEN KORUNMAK…
Bu yazıyı Atatürk’ün çocuklara bayram armağan ettiği 23 Nisan günü yazıyorum. Karşımda gazeteden kesilmiş bir fotoğraf var; Atatürk Filoryada denize girmiş, etrafında onlarca VATANDAŞ’la birlikte yüzüyor. Bir de şimdiki yöneticilerimizi görüyorum, bırakın Cumhurbaşkanını, Başbakanı, müdürlerin, amirlerin etrafında korumalar etten duvar! Kimden korkuluyor? VATANDAŞ’tan mı?
